Żywice syntetyczne

Żywice syntetyczne, to substancje produkowane w konsystencji płynnej, półpłynnej lub miękkiego ciała stałego. Zawierają reaktywne grupy funkcyjne, co umożliwia dalsze prowadzenie polireakcji bądź sieciowania. Mają bardzo szerokie zastosowanie: są m.in. składnikami klejów i farb, a po usieciowaniu stają się materiałami o bardzo korzystnych właściwościach mechanicznych.

Żywice syntetyczne 

Metylohydroksyceluloza rozpuszczalna w zimnej wodzie i nierozpuszczalna w ciepłej oraz rozpuszczalnikach organicznych. Roztwory wodne posiadają neutralne ph

Metylohydroksyceluloza rozpuszczalna w zimnej wodzie i nierozpuszczalna w ciepłej oraz rozpuszczalnikach organicznych. Roztwory wodne posiadają neutralne ph

Metylohydroksyceluloza rozpuszczalna w zimnej wodzienierozpuszczalna w ciepłej oraz rozpuszczalnikach organicznych. Roztwory wodne posiadają neutralne ph

Hydroksypropyloceluloza, niejonowa, rozpuszczalna w wodzie i większości rozpuszczalników organicznych polarnych.

Hydroksypropyloceluloza, niejonowa, rozpuszczalna w wodzie i większości rozpuszczalników organicznych polarnych.

Hydroksypropyloceluloza, niejonowa, rozpuszczalna w wodzie i większości rozpuszczalników organicznych polarnych.

Hydroksypropyloceluloza, niejonowa, rozpuszczalna w wodzie i większości rozpuszczalników organicznych polarnych.

Metylohydroksyceluloza rozpuszczalna w zimnej wodzie i nierozpuszczalna w ciepłej oraz rozpuszczalnikach organicznych. Roztwory wodne posiadają neutralne ph

Zalety żywic syntetycznych

Unikalne właściwości poszczególnych typów żywic syntetycznych pozwalają na tworzenie całej grupy produktów charakteryzujących się właściwościami dedykowanymi dla specjalistycznych zastosowań. W zależności od rodzaju są miękkie i elastyczne; rozpuszczają się łatwo w węglowodorach aromatycznych i chlorowanych, estrach, ketonach oraz alkoholach lekkich lub wodzie. Odporne na mikropęknięcia, posiadają bardzo dobrą przyczepność, odporne na działanie warunków atmosferycznych i chemicznych, wykazują różne poziomy skurczu w procesie utwardzania.

Żywice syntetyczne w konserwacji zabytków i malarstwie artystycznym

Preparaty na bazie metylohydroksycelulozy, np. Tylozę MH 300 P stosuje się w konserwacji papieru, fotografii i tkanin. Rozpuszcza się w zimnej wodzie, jest obojętny chemicznie. Przy sklejaniu rozdać lub rozwarstwień płótna, tkanin i skóry bardzo dobrze sprawdza się Polvammide. Jest to sproszkowany kopoliamid. Posiada bardzo wysoką elastyczność, jest utwardzany termicznie i odwracalny. Jako spoiwo do pigmentów oraz jako składnik niektórych werniksów stosowane są preparaty na bazie żywic mocznikowo-aldehydowych, np. Laropal A 81. Jego zalety, to niska lepkość, samowygładzanie, wysoki połysk, niska polarność i duża odporność na żółknięcie. Rozpuszczalny w średnio polarnych rozpuszczalnikach.


Regarlez 1094 - posiada odporność optyczną zbliżoną do żywic naturalnych, odporny na procesy starzenia. Alifatyczna żywica stosowana jako składnik werniksów końcowych, zwłaszcza do prac malarskich wykonanych na płótnie i drewnie. Rozpuszczalna (odwracalna) w benzynie lakowej, ekstrakcyjnej, octanie butanu. Doskonałym utrwalaczem do malarstwa olejnego, pastelowego oraz klejem do papieru jest preparat na bazie hydroksypropylocelulozy Klucel G. Rozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych polarnych, kompatybilny z naturalnymi gumami, skrobią, emulsjami akrylowymi i winylowymi. Odwracalny w wodzie. Polimery termoplastyczne z reguły charakteryzują się wysoką odpornością na starzenie i odwracalnością. Aquazol 500 znajduje zastosowanie jako spoiwo do podklejania oraz konsolidacji warstw malarskich. Może zastępować klej zwierzęcy lub dyspersje wodne.